Het begon met een oude Anker naaimachine uit 1930 op een rommelmarkt. ‘Hij zag er zo mooi uit met een prachtige houten tafel eronder, ik kon hem niet laten staan’, zegt Jeannette de Bruijn uit Lopikerkapel. ‘Ik heb hem voor de sier in de woonkamer gezet en daarna ging ik er meer zien en kopen. Als meisje was ik al bezig met breien, haken en borduren en vanaf mijn 16de naaide ik kleding voor mezelf. Ik heb altijd al interesse in naaimachines gehad. Ik was een keer in een museum in Leeuwarden, op de zolder daar stonden enkele oude naaimachines. Dat vond ik geweldig. Mijn man kocht in die tijd een oude trekker die hij opknapte. We bedachten toen: misschien een museumpje voor oude trekkers en dan de naaimachines erbij, dat zou leuk zijn. Met dat als achterliggend idee gaat zoiets groeien. De naaimachines stalde ik uit in een slaapkamer die niet in gebruik was. Mensen die hier over de vloer waren, gingen daar weleens kijken. Zo kwamen er ook machines van familie en kennissen bij. ‘Singer’ vond ik altijd leuk, die had zoveel mooie varianten. Ik keek altijd naar iets bijzonders, ik wilde geen dubbelgangers.’

Betuwe Wereldwijd mocht onlangs 65 hand- en trapnaaimachines uit de schuur van de familie De Bruijn meenemen. Er zitten prachtige exemplaren bij met inlegwerk van verschillende soorten hout en parelmoer en onderdelen van gegraveerd metaal. In een aantal houten kisten vonden we ‘vintage’ briefjes in schoonschrift met notities over de staat van de machine.

Jeannette en haar man zijn in 2005 pleegzorg gaan doen, dat hield hen al jaren bezig. Jeannette: “Dan ga je je huis anders inrichten. De slaapkamer moest leeg, we hebben alles op zolder opgestapeld en een deel in de schuur. De pleegkinderen zijn gebleven, maar de ambitie om een museum te beginnen is er niet meer. Mijn man is langzaam zijn trekkers gaan verkopen, hij heeft er een paar overgehouden. In de schuur staat nog een oude John Deere en een McCormick. Eigenlijk wisten we niet wat we met de naaimachines aan moesten. We hadden geen zin om ze één voor één via Marktplaats te gaan verkopen. Een paar jaar geleden hoorden we over Betuwe Wereldwijd. We hebben wel wat met Afrika. Twee van onze pleegkinderen zijn nu onze adoptiekinderen, hun wortels liggen in Kenya. De kinderen zijn inmiddels 17 jaar, ze hebben altijd geroepen dat ze Afrika willen zien en naar Kenya. Dat gaan we ook zeker doen.” Het toekomstbeeld van een museum in een loods aan huis is verdwenen. Voor Jeannette is het een geruststelling dat de machines nu opgeknapt en gebruikt gaan worden. “Maar de eerste die ik kocht, mijn oude Anker, die bewaar ik.”